හොඳට ඉර පායපු දවස්වලට කලපුවට වටෙන ප්‍රතිබිම්බ හරිම අපූරුයි. කරු මුල්, කයිරු මුල් අතරෙ කදුරු ගෙඩි පාවෙමින් තියෙන මොහොතක ටික කාලයක් ආපස්සට යන්න මට ඕන වුණා.
ඒ කිවුල් වතුර, ප්‍රතිම්බ සහ ජීවිතය ගැන ගොඩක් දේ මගෙ ඔළුවට ගෙනත් අතහැරියා. මේ, ඒ දේවල්වල සංක්ශිප්තයක්.
දිය නිසල නම් ප්‍රතිබිම්බ නිසලය.
දිය සසල නම් ප්‍රතිබිම්බ සසලය.
ඇතැම් විට නිසල සෙවණැලි අලංකාරය,
ඇතැම් විට සසලව බිඳීයන සෙවණැලි ඇලංකාරය...
තාත්වික මෙන්ම අතාත්වික ප්‍රතිබිම්බ වෙයි.
ජලයේ ඇති ප්‍රතිබිම්බ
ගැඹුරුය, ගුප්තය.
කොයි මොහොතේ හෝ
කැළඹී බිඳී යා හැක...
එක් අතකින්,
ජීවිතය පුරාද ප්‍රතිබිම්බ බොහෝ වේ.
සමහරක් උඩුකුරුය,
සමහරක් යටිකුරුය.
ජීවිතය තුළ
වරෙක හමුවන්නේ
උත්තල දර්පණය,
වරෙක
අවතල දර්පණය.
සෙවණැලි
ආලෝකය ඇති හැමතැනම ඇත.
වරෙක වතුර මත
වරෙක සයුර මත
විවිධ වස්තූන්ගේ
ප්‍රතිබිම්බ වැටී තිබෙනු පෙනේ.
සමහරවිට අපි
අමාරුවෙන්
තලයක
යම් මතුපිටක
ප්‍රතිබිම්බයක්
තනාගන්නට දඟළමු.
එය
අසාර්ථකවීද
අපි මානසිකව වැටෙමු,
ජීවිතය දුකම යැයි සිතමු,
ජීවිතය යනු
කිසි දිනෙක
ප්‍රතිබිම්බයක් ලබා ගත නොහැකි
වස්තුව'කැයි සිතමු.
වෙන'තකට,
අපේ සෙවණැල්ල
අපේ ප්‍රතිබිම්බයයි.
උඩු හෝ යටිකුරු ප්‍රතිබිම්බය
අදාළ වස්තුවටයි.
නමුත් සෙවණැල්ල
අප ම ද?
තව'තක්
ප්‍රතිබිම්බය හැදෙන්නට
ආලෝකය අවශ්‍යය.
දර්පණයක් අවශ්‍යය.
වර්තනයක් අවශ්‍යය.
අදාළ,
නාභි දුරක් තිබේ.
ප්‍රතිබිම්බ දුරක් තිබේ.
වස්තු දුරක් තිබේ.
නාභි දුර වෙනස් වනවිට
වස්තු දුර වෙනස් වේ.
ප්‍රතිබිම්බ දුර වෙනස් වේ.
ප්‍රතිබිම්බ ස්වරූපය වෙනස් වේ.
එමනිසා ප්‍රතිබිම්බ වෙනස් වේ !
මෑත කාලීනව හැදුනු මගේ ප්‍රතිබිම්බ බොහෝ ඉක්මනින් බිඳී ගිය අතර ඊට ආසන්නතම හේතුව ලෙස මා දකින්නේ මගේ වැරදි අවබෝධයයි. විශ්වාසය නමැති ගල් කුල හරිම බර බව බිඳී ගිය ඒ ප්‍රතිබිමබ මා හට කියා පෑවේය. කොහොමත් බිඳෙන ප්‍රතිබිම්බ ඉන් විගසින් බිඳෙන බව මට පසක්`විය.
