රෑබදුල්ලා

හරියටම හඳෙන්
කපා දැමුවා සේය අඩක්...

ගාටමි, පයින් ගාටමි.

යකඩ යකාගේ කළු දුම් වැදී
ගුඩු පොලක් වූ මම
ගාටමි, පයින් ගාටමි
නිවහනට...

මුළු රාත්‍රියම හා වටපිටාවම
වවුලන්ට - කිරි, මා, කොටිකන්
හිමිය
අයිතිය...
හැම කෙහෙල්මලකම
හැම කතුරුමුරුංගා මලකම
හැම කොට්ටම්බා ගෙඩියකම
හැම පලයකම
අයිතිය
උන්ටය, උන්ගේ බිරින්දෑවරුන්ටය, දරුවන්ටය.

රැයේ ඇවිදින මගේ
හැඳුනුම්පත විමසන්නේ
ගොළුබෙලන්ය,
හන්ගොල්ලන්ය,
කුණකටුවන්ය.

තරු රෑට නිදතියි කියන්න්නෝ
මුසාවාදයෙහි ගැලෙති...

තරු පාර නොපෙන්වති.
බලාගෙන මහා පොලොව දෙස,
අහර බුදිති.
නිදති.
තව තව දේ කරති.

ඔවුන් විඳින්නේ දිවියකි.
එහෙයින්,
නිනව්වක්  නැත අප ගැන.


+ + + + + = + + + + + + +

මහා පොළොවේ භුමි ගඳ (ඇතෙමෙකුට සුවඳ )
සැබවින් දැනෙන්නේ
රෑටය...
සැබෑම සොහොන් ගඳ ( මට නම් සුවඳ )
නියමෙට දැනෙන්නේ
රෑටය.