කේන්තිකාරයකුගේ හදවත

කකියවන මා හදවත
නිල මැස්සන්ට හඬගසයි....
මියැදෙන්නට මෙන්;

පහල සානුව පුරා වැවුණු
ගාඩ්නියා මල් සුවඳ
ජීවිතය කියාදෙන්නට තැතනුවද
කොනිති ගහයි මා හද,
පූර්ණ චන්ද්‍රග්‍රහණයට හඬ ගසයි...
හුස්ම නොගන්නට මෙන්;

පාලු පාලම උඩදි මුණ ගැහුනු
කුකිසෝගෙ ළමැද
මැදවන හද ගැස්ම
මට යමක් දෙන්ට තැත් කරයි...
පුපුරු ගසයි මා හදවත
ලාවා පිටදමන්නට මෙන්;


ගම් මායිමේ කෙළවරටම වැටුණු
පින් එක ගැලවූ මගේ ග්‍රෙනේඩය
හදවතට තුරුලු කරගත්
තල්ගස් මනාලිය....
යාන්ත්‍රික ශ්ලෝක මුමුනමින් හඬයි
මතකය මකන්නට මෙන්;

ඉකිබිඳින මා හදවත
කැකෑරෙන වා සුලියකට හසුවෙයි...
ආසවෙන් මෙන්.