අදවත් කවියක් නැද්ද මට... 

නුඹ හිතනවා ඇති,

දෙන පිළිතුර එයට 

දන්නේ ශුද්ධ වූ
ජුදාස්ම පමණි...

ම'හිසට ඉහළින් මුදුන්වන හඳම 

නුඹට ඉහළිනුත් පායනවා ඇති,

හඳ ගැන වූ නුඹේ සිතුවිලි

වැව් දියෙන් ගොඩ දැමූ

කොරළියෙකු සේ 

ගැස්සි ගැස්සී නටනවා ඇති...

පුදුමයි මේ ඔක්තෝබර් හඳ

පෘථිවි කබොල ම 

මේ තරම් රත් කරන හැටි!

ගෑස් මූණක් පැළඳිය ද 

ඒ රස්නෙට 

නුඹේ දෙතොල් පිළිස්සෙනු ඇති...

විප්ලවයෙන් පිරැණු 

මේ ඔක්තෝබරය 

මට කෝම අමතක වෙයිද?

රතුපාට කඳුළු බිඳු,

බකිනි ගස්මුල රැඳුනු 

වයෝවෘද්ධ මතකයන් 

යළි යළිත් පණ පොවනු ඇති...

සංකල්පීය නුඹත් හරියට
විප්ලවය වැනී

මට දැනුනු දුකට

ම'හදවතේ නුඹ ඇලවූ 

එක්ස් (x) පැලැස්තරය වැනී...

කල්වරි කන්දේ ලේ සුවඳ
ලුම්බිණියේ සල් සුවඳ,
මේ දාර්ශනික පථ අතර
තාම නුඹ දුවනවා ඇති.
(නුඹ පියා ද දුවනවා ඇති.)
ඒ දුර කෙටි දුර ද දිගු දුර ද
මේ ඔක්තෝබරයම පවසාවි...

ප්රෝගෑම් කරන ලද
නුඹේ හදවත
සෑහෙන ඈතක වෙන්නැති
ඇස් දෙකෙන් පසාරැ කර
මගේ හද පුපුරවා හරින්නට
ඔහෙ ඉදන් තතනනවා ඇති...

කැප්ටන් හැඩොක් වැනි
පියා නුඹ රකිනු ඇති
වන්නියේ කැලේ මැද
එකට රොටි ගිල දැමූ
සොයුරන් මිචලින් ටයර් යට
තවම නිදනවා ඇති...

අකුණු මෙන් රසවත් යැයි ම'සිතූ
නුඹෙ වදන් බොල්ව ඇති
ගොජ දමන මුහුදු රළ
තාමත් නුඹට අලුත් ඇති
තලු මරන වැව් තාවුල්ලේ
කණාමැදිරින් නටනු ඇති...


හැමදේම හිරකරන් මං විඳවනවා
නොදන්නවා වගේ නුඹ ඉන්න හැටි !


අදවත් කවියක් නැද්ද මට... 

නුඹ හිතනවා ඇති

දෙන පිළිතුර  එයට 

දන්නේ ශුද්ධ වූ
ජුදාස්ම පමණි...

http://www.maritimeherald.com/2018/expedition-encounters-soviet-submarine-wrecked-during-world-war-ii/