නුඹෙ, තෙතැති
නෙත් කෙවෙනි මත
වැතිරෙන්න මට
ඉඩහරින්න,
දහස් වර දෙඩුවා
මතකද නුඹට....
නුඹ දකින හැමවිටම
ප්‍රේමයම මතක් වන ලෙසට
වෙනස් කර ගතිමි
අකීකරැ සිත මම...
මට වැරදුනාවත් ද
නුඹගෙන් එසේ අසන්නට
මා ලාච්චුවකට සමාන කළ
අවැසි විට අරින
අනවැසි විට වසන...
උන්මත්තක ද මම
බොල් නදක් ඇති
හදක් ඇති නුඹ
මට කූටාලු වෙයි සිතන්නට...
* * * * * * * * * * * * * * *
වැස්සක් වහින විට
පියස්සට පියඹති
හැම කුරුල්‌ෙලාම,
එත් ගිජුළිහිණියෝ
පියඹති වළාකුළෙන් ඉහළට...
එහෙව් ගිජුළිහිණියකු
වන්නට අවැසිය මට....
