නිදන්න ! එළිවෙන්න තව කල් තියෙයි...

ෂ්... ෂ්... ෂ්...
පළගැටියනි
කෑ නොගසන්න,
ඉතින් ඈ ඇහැරෙයි...
තොල් පොටවලින් මොනවදෝ
මුමුනමින්
මගේ නිල්මිණ
ම'උකුලේ නිදයි.


තවම රෑ දෙකයි
පාන්දර එළියට තව දුරයි
නිදන්න !
එළිවෙන්න තව කල් තියෙයි.

කන් පෙත්තෙන් පහල
ආසාවට.. හීනියට.. හපනවිට
නින්දෙන්ම ඔලුව වනමින්
රස්නෙ හුඟාරියක් පිට කළවිට
අනේ මා උකුල
හිමාලය කර දෙන්ට
පුලුවන්නම්... නුඹට.

හා...  හා...  හා...
එපා අස් අරින්න
මට නුඹ තුළට
කිමිදෙන්න.. ඉඩදෙන්න..
නුඹඇඟේ රස්නය හැකි පමණ
මට උරා ගන්නට ඉඩදෙන්න.

රස්නෙ හුස්මක් පිටකර
නුඹේ හිස මගෙ උකුලට
කඩාවැටෙන විට
මහා රූස්ස ගසක්
කියතකින් හෙලන
හඬ මට ඇසේ
බර මට දැනේ...

කම්මුලක් රත්වෙනකොට
මූණ හරවා අනෙක් කම්මුල
මාරු කරන නුඹේ මූණ
මා කවදත් කැමති
මුහුදට සමකරමි...
පටහැනි නොවුණත් මගෙ හිතට
හඳට නුඹ හොරෙන් පෙන්වමි.


නින්ද ඕනෑ වුණත් ම'නෙතට
නිදි වරමි. නුඹ නිදි කරවමි.



මට පේන මානයෙන් එපිටට
හඳ ඈත්ව යයි...
කමක් නෑ රත්තරන්
නිදියන්න  ! එළිවෙන්න තව කල් තියෙයි...

උඳුපියලිය මතට බාන
පිනි වැස්ස
නුඹේ හිරිගඩු පුප්පන විට,
තව තවත් පටු වී
මා උකුලට කූටාලු වන
මේ ආත්මීය අලුයම !
කවදාවත් නොගෙවේ නම්...