අතහැර දැමීම...

නිල්පාට පියළි ඇලවූ
කඳු පන්තියේ
උසම කඳු මුදුනට ගිහින්
බිමට දමන්නට කලින්,
තව වරක්වත්
සිතන්නට තිබුණා නුඹට
ඒ වීදුරු බෝලය ගැන, හිතින්...


සුමට වීදුරු හදන්නෙ
රළුම රළු
කළුම කළු
උණුම උණු
වැලිවලින් කියල
නුඹට අමතකයි.

ඒක එහෙමයි,
පස්සෙ ලස්සන ගොඩක් දේ
හදන්න කලින්
අමුයි, රළුයි, ගොරහැඩියි...

කාගෙ ආරකින් ද මන්දා,
නුඹෙ වැඩේම උනේ
වීදුරු බෝලෙ
නාභිය සෙවීමයි...
ඒ නාභි දුර සූත්‍රයක දමාගෙන
ළතැවුලේ බර සෙවීමයි...
බැරිම තැන,
බිඳ බලන්නට තැතනීමයි...

දැන් තේරෙනව ද?
අපාරගම්‍ය නො'පණ
වීදුරු බෝලයකට වුව ද
ගැහෙන හදවතක් තියෙන්න පුළුවනියි...




සුදු ආලෝකය
වෙන් කළත්, නො'කළත් වර්ණ හතකට
පාට විභේදනය කළත් නුඹේ හැඟීම්වලට
ඒ වීදුරු බෝලය
දන්
කුඩු වී ගිහින්...