ආදරේට මං උඹට
දූන්යා කියන්නද ?
* * * * * * * * * * * * * * *
ජීවිතයේ නේකවිධ
දුක්ඛ දෝමනස්සයන් රැසක
ප්‌රාචීන උරැමකරැවකු වූ මම
ජීවිතයේ පළමුවතාවට
තමාගේම දෙපයින් නැගිටින
හිතුවක්කාරියක දුටිමි
ම'වැනිම දිවියකට
උරැමකම් කියන...
කැරළි ගැසුනු කෙ‌හෙරැළි
මූණ පුරා කඩාගත් නුඹට
"දූන්යා" යැයි
මම නම් තබමි...
* * * * * * * * * * * * * * *
මේ තෙත් පතනේ
මුදුනත පිසහරින
අතු බෙදුන සුළං ධාරාවෝ
වෙරළබඩ තැන්නේ සිට,
අනාගත වාක්‍ය
හා අවලාද
ම'සවනත අතුරති...
මගේ හුරතල් "දූන්යා"
නුඹ ඊට සූදානම්ද?
* * * * * * * * * * * * * * *
තැන්නට ඉහළින් පියාඹන
මූදු රාජාලි රෑන,
පහළම සානුවේ හිඳ
ට්රවුට් මසුන් නරඹන,
පිංතූරගත කරන
නුඹව මානන අයුරැ
කල්තියා මම දුටිමි...
නමුත්,
උහු රදළයෝය!
බලවත්හුය!
වනචාරීහුය!
සැලසුම් සියල්ල
සීරැවෙන් ඇඳිය යුත්තේ
එවැනි පරයන්
කශේරැවට මිස පර්‌ශුවලට
පිහියෙන් නොඅනින නිසාවෙනි....
* * * * * * * * * * * * * * *
රෑ බෝ විය...
* * * * * * * * * * * * * * *
මේ ලියන මොහොතේත්,
තැන්නට ඉහළින්
ඔරායන් බඳ පටිය
ශක්තිමත්ව දිලිසෙයි...
සඳ නම් පෙනෙන්නට නැත...
ඉඳහිට උල්කාශ්මයක්
එහෙමෙහෙ වෙයි...
කඳුකර වනාන්තර පද්ධතිය
අඟුටුමිට්ටන් සේ හිඳියි...
නුඹේ කිලිකිලිය
අවටින් දෝංකාර දෙත්ම
රාවණා ගැන වූ නුඹේ ප්රවාද
සිහියට නැගෙයි,
අද්භූත කාංසිය
ඉතිහාසය හාරා අවුස්සයි...
අනේ ආදර "දූන්යා"
තරැ දහස් ගණනක් යට
මුනින් තලාවී මා හිඳින
සත්ත්ව කුර නොගැටෙන
මේ මහා භූමියට
ඔබ එනවාද ?
* * * * * * * * * * * * * * *
එළිවෙන්න ළඟයි...
* * * * * * * * * * * * * * *
රදළයන්ට විරැද්ධව
සදාතනික සටනක යෙදෙන මට
"ග්රිගෝරි" වන්නට හැකිද?
මගේ ආදර "දූන්යා"
එක්කෝ උන් මා මරා දමාවි,
නැත්නම් මට සැඟවෙන්න වේවි,
"කොමියුනිස්ට් යකාගේ පුතා මරාපිය
උෟට ගහපිය නතරෂ්කා"
උන් මොර දේවි...
ඒත්,
හැමදාම හෝ ඉඳහිට
පිනි පියළි විසිරැනු
පතන බිම දිගේ
ඇස් කැපෙන සුළං පහර'තරින්
රතුපාට පිටකවරැති
පොතත් තුරැලු කරගෙන
උඹ එතැයි
මම බලා හිඳිමි...
* * * * * * * * * * * * * * *
දූන්යා කියන්නද ?
